Менэ кем иде ул алиш

[Seattle]

УКЫТУЧЫ КЕМ УЛ?

---

---

※ Download: Менэ кем иде ул алиш

---

И покpепче неpвы, Тот сегодня знаменит. Чебен дә канатларын кага, узенчә, бу күңел ачу кичәсен алкышлап кул чаба. Бик авырта кулларым, дустым, җибәр, зинһар, җибәр; Шүрәлене рәнҗетүдән нәрсә бар сиңа, ни бар?

Ташкын елгаларны авызлыклаучы, киң болыннарны, куе урманнарны үз эшенә файдаланучы, бөтен табигатьне үзенә баш идерүче кеше һаман атлый бирде. Әтәчләр: Ярар, ярар әбекәй, моннан соң бер дә сугышмабыз. Подскажите пожалуйста где ещё можно скачать обновление биос.

УКЫТУЧЫ КЕМ УЛ? - Без соңгы сулышыбызга кадәр үз халкыбызга турылыклы булып калабыз...

Җырлаганда көй өчен, «тавыклары җырлай», диләр. Гәрчә анда тугъмасам да, мин бераз торган идем; Җирне әз-мәз тырмалап, чәчкән идем, урган идем. Ул авылның, һич онытмыйм, һәрьягы урман иде, Ул болын, яшел үләннәр хәтфәдән юрган иде. Зурмы, дисәң, зур түгелдер, бу авыл бик кечкенә; Халкының эчкән суы бик кечкенә — инеш кенә. Анда бик салкын вә бик эссе түгел, урта һава; Җил дә вактында исеп, яңгыр да вактында ява. Урманында кып-кызыл кура җиләк тә җир җиләк; Күз ачып йомганчы, һичшиксез, җыярсың бер чиләк. Рәт-рәт тора, гаскәр кеби, чыршы, нарат; Төпләрендә ятканым бар, хәл җыеп, күккә карап. Юкә, каеннар төбендә кузгалаклар, гөмбәләр Берлә бергә үсә аллы-гөлле гөлләр, гонҗәләр. Ак, кызыл, ал, сап-сары, зәңгәр, яшелдән чәчкәләр; һәр тарафка тәмле исләр чәчкәли бу чәчкәләр. Үпкәлиләр чәчкәләрне төрле төсле күбәләк- ләр килеп, киткән булып, тагын да шунда чүгәләп. Бервакыт чут-чут итеп сайрый Ходайның кошлары; Китә җаннарны кисеп, ярып садаи хушлары. Монда бульварлар, клуб һәм танцевальня, цирк та шул; Монда оркестр, театрлар да шул, концерт та шул. Зур бу урман: читләре күренмидер, диңгез кеби, Биниһая, бихисаптыр, гаскәри Чыңгыз кеби. Кылт итеп искә төшәдер намнары, дәүләтләре Карт бабайларның, моны күрсәң, бөтен Сауләтләре. Ачыла алдында тарихтан театр пәрдәсе: Аһ! II Җәй көнен яздым бераз; язмыйм әле кыш, көзләрен, Алсу йөзле, кара кашлы, кара күзле кызларын. Бу авылның мин җыен, мәйдан, сабаны туйларын Язмыймын куркып, еракларга китәр дип уйларым... Тукта, мин юлдин адашканмын икән бит, күр әле, Әллә ник истән дә чыккан, сүз башым бит « Шүрәле». Аз гына сабрит әле, әй кариэм! III Билгеле, бу кап-кара урманда һәр ерткыч та бар, Юк түгел аю, бүре; төлке — җиһан корткыч та бар. Бик куе булганга, монда җен-пәриләр бар, диләр, Төрле албасты, убырлар, шүрәлеләр бар, диләр, һич гаҗәп юк, булса булыр,— бик калын, бик күп бит ул; Күктә ни булмас дисең,— очсыз-кырыйсыз күк бит ул! IV мультфильм Шњрђле икенче версиясе Шул турыдан аз гына — биш-алты сүз сөйлим әле, Гадәтемчә аз гына җырлыйм әле, көйлим әле. Бик матур бер айлы кичтә бу авылның бер Җегет Киткән урманга утынга, ялгызы бер ат җигеп. Тиз барып җиткән Җегет, эшкә тотынган баргач ук, Кисә башлаган утынны балта берлән «тук» та «тук»! Җәйге төннең гадәтенчә, төн бераз салкын икән; Барча кош-корт йоклаган булганга, урман тын икән. Шундый тын, яхшы һавада безнең утынчы исә, Алны-артны, уңны-сулны белмичә, утын кисә. Балтасы кулда, Җегет эштән бераз туктап тора; Тукта, чү! Ямьсез тавышлы әллә нәрсә кычкыра. Сискәнеп, безнең Җегет катып кала аягүрә, Аңламастан, каршысында әллә нинди «ят» күрә. Йә өрәкме, нәрсә бу? Кот очарлык, бик килешсез, әллә нинди нәрсә бу! Борыны кәп-кәкре — бөгелгәндер тәмам кармак кеби; Төз түгел куллар, аяклар да — ботак-тармак кеби. Ялтырый, ялт-йолт киләдер эчкә баткан күзләре, Кот очар, күрсәң әгәр, төнлә түгел — көндезләре. Яп-ялангач, нәп-нәзек, ләкин кеше төсле үзе; Урта бармак буйлыгы бар маңлаенда мөгезе. Кәкре түгелдер моның бармаклары — бик төз төзен, Тик килешсез — һәрбере дә ярты аршыннан озын. Шүрәле тыккан кулын — селкенмидер, кузгалмыйдыр; Белми инсан хәйләсен — һич балтага күз салмыйдыр. Суккалый торгач, ахырда чөй чыгып, бушап китеп, Шүрәленең бармагы калды — кысылды шап итеп. Сизде эшне Шүрәле дә: кычкыра да бакыра, Сызлана һәм ярдәменә шүрәлеләр чакыра. Хәзер инде Шүрәле безнең Җегеткә ялына, Тәүбә итә эшләреннән, изгелеккә салына: — Син бераз кызган мине, коткарчы, и адәмгенәм; Мондин ары үзеңә, угълыңа, нәслеңгә тимәм. Башкалардан да тидермәм, ул минем дустым, диеп, Аңар урманда йөрергә мин үзем куштым, диеп. Бик авырта кулларым, дустым, җибәр, зинһар, җибәр; Шүрәлене рәнҗетүдән нәрсә бар сиңа, ни бар? Тибрәнә дә йолкына, бичара гакълыннан шаша; Шул арада яшь Җегет өйгә китәргә маташа. Ат башыннан тоткан ул, бу Шүрәлене белми дә; Ул моның фөрьядларын асла колакка элми дә. Иртәгә килгәнче дустлар, тәндә җаным торса гәр, Шул фәлән атлы кеше кысты диермен сорсалар. Бу Җегет абзаң булыр бу, бик белеп тор син, энем! Шүрәле фөрьяд итәдер; аудан ычкынмак була, һәм дә ычкынгач, Җегеткә бер-бер эш кылмак була. Кычкыра: «Кысты, харап итте явыз «Былтыр» мине, Аһ, үләм бит, бу бәладән кем килеп йолкыр мине? » Иртәгесен шүрәлеләр бу фәкыйрьне тиргиләр: — Син җүләрсең, син котырган, син тилергәнсең,— диләр. Әйтәләр: «Кычкырма син, тиз яхшылык берлән тыел! Кысканга былтыр, кычкыралармы быел! » Бик озак торгач карашып, күзне күзгә нык терәп, Эндәшә батыр утынчы: «Сиңа миннән ни кирәк? » — Бер дә шикләнмә, Җегет, син; мин карак-угъры түгел, Юл да кисмимен, шулай да мин бигүк тугьры түгел. Гадәтем: ялгыз кешеләрне кытыклап үтерәм; Мин әле, күргәч сине, шатланганымнан үкерәм. Тик кытыкларга яралгандыр минем бармакларым; Булгалыйдыр көлдереп адәм үтергән чакларым. Кил әле, син дә бераз бармакларыңны селкет, и Яшь Җегет! Килче икәү уйныйк бераз кети-кети. Тик тизүк уйныйкчы, зинһар, нәрсә кушсаң да күнәм. Мин дә көч-ярдәм бирермен: әйдә, иптәш, кузгалыйк, Шул агачны бергә-бергә ушбу арбага салыйк. Бүрәнәнең бер очында бар эчелгән ярыгы, Шул җиреннән нык кына син тот, и урман сарыгы! Бу киңәшкә Шүрәле дә күнде, килмичә кире, Китте кушкан җиргә, атлап адымын ире-ире; Куйды илтеп аузын эчкән бүрәнәгә бармагын,— Кариэм, күрдеңме инде яшь Җегетнең кармагын! Суккалыйдыр балта берлән кыстырылган чөйгә бу, Хәйләсене әкрен-әкрен китерәдер көйгә бу. Шүрәле Б орын-борын заманда бер кешенең ике кызы, бер улы булган. Кызларның берсе үги булганга, аны бер дә ярат­ маганнар. Беркөн киңәш иткәннәр дә ул үги кызны ур­ манга илтеп адаштырмакчы булганнар. Бу үги кызга ага­ сы әйткән: — Әйдә минем белән урманга. Син җиләк җыярсың, мин утын кисәрмен, — дигән. Бу үги кыз йомгак белән чиләген ала да агасы белән урманга китә. Урманга барып, байтак эчкәре кергәч, бер җиргә туктыйлар. Ага­ сы атын тугарып ашарга җибәрә дә, үги кызга әйтә: — Бар, син җиләк җый. Минем балта тавышы ишетелми башла­ гач, килерсең, — ди. Үги кыз, чиләген алып, җиләк җыярга китә. Аннан соң агасы, бер зур агачка утын тукмагы асып куя да, атын җигеп, өенә кайтып китә. Үги кыз урманда җиләк җыеп кала. Ү ги кыз бервакыт җиләк җыя да тыңлап карый. Тыңласа, агач­ ка асып куйган әлеге тукмак, җил белән селкене п , тук-тук агачка бәрелә, үги кызга балта тавышы кебек ишетелә. «Агай әле һаман утын кисә икән», — дип, ул җиләкне җыя да җыя. Җыя торгач, чиләге тула. Ул арада кич тә була. «Инде агай утын кисеп бетергән икән», — дип, килеп караса, ага­ сы юк — аннан җилләр искән. » — дип, үги кыз елый-елый урман буйлап китә. Бара торгач, кырга барып чыга. Анда аңа бер юл очрый. Юлга чыгып елый-елый бара бу мескенчәк. Бераз бара да: — Тәгәри китте йомгагым, күрмәдегезме, агайлар? Бу сүз­ не әйтә дә елый, әйтә дә елый. Шулай бара торгач, бер ат көтүенә барып җитә бу. Көтүчегә әйтә: — Тәгәри китте йомгагым, күрмәдеңме, көтүче? Көтүче әйтә: — Күрдем йомгагыңны, миңа бер көн көтү көтсәң, сиңа бер ат би­ рермен, — ди. Бу кыз, ярар, дип, бер көн көтү көтеп, аннан бер ат алып, көтүче өйрәткән юл белән тагын китә. Байтак җир баргач, сыер көтүенә барып җитә бу. Сыер көтүче­ сенә бер көн көтү көтеп, аннан сыер ала. Бара торгач, сарык көтүенә җитә. Шул рәвешчә, аннан да бер сарык ала. Кәҗә көтүенә җитә, янә аннан бер кәҗә ала. Шулай итеп бара торгач, беркөнне кич була. Бик курка инде бу. «Инде нишләрмен», — дип, баягы сузнө тагын кат-кат әйтеп, елый. Менә ул ерактан бер кечкенә генә ут шәүләсе күрә. Булган, ди, борын заманда бер хатын. Аның булган, ди, өч өе: берсе кешенеке, берсе күршесенеке, берсе салмаган, бурасын да алмаган, шунлыктан ул алачыкта гына торган, ди. Алачыгы шәп икән: һава белән каплаган, җилләр белән мүкләгән. Ач иде, ди, ул тук иде, ди, алачыкта гына торса да, кешегә чыгу гадәте юк иде, ди. Шул хатынның булган, ди, Турай атлы бер улы. Чамасыз да гәүдәле, чамасыз да көчле булган, ди, ул егет. Күрешим дисә, кешенең кулын имгәткән, атланыйм дисә, атның билен сындырган, көрәшләрдә моңа батыр чыкмаган, якын-тирәдә берәү дә калмаган мәйданда бу екмаган. «Турай батыр» да «Турай батыр» дип моның исеме телләрдән төшми икән. Буйга-сынга килсә дә, төскә-биткә чибәр булса да, аңа кызлар чыкмаган. Турай яучы җибәрсә, кулларын гына селкиләр иде, ди. Алачыкта торган кеше кайда килен төшерсен дә, кайда бала үстерсен? Шулай йөргән-йөргән дә бу, анасына шундый сүз әйткән: — Әни, китимче мин, — дигән. Бәлки кулга мал төшәр, бәлки берәр кыз очрар, сиңа килен, миңа хатын чыгар. Анасы әйткән: —Ай, улым, китүен китәрсең анысы, син бит минем бер генәм. Китеп югалсаң, синсез нишләрмен, сиңа ул-бу булса, хәлеңне ничек белермен? Егет каз каурыен алган да матчага кыстырган: — Син кайгырма, әни, — дигән, — мин югалмам. Әгәр инде миңа ул-бу була калса, шушы каурыйдан кан тамар. Анасының рөхсәтен алып, билен буып, кулына кистәнен алып, чыгып китте, ди, бу егет. Бара, ди, бара, ди. Көн китте, төн китте, артына борылып караса, карыш буе җир китте. Шулай да, бара торгач, биек тау буена барып җитте, ди. Гөрелдәгән тавышка күтәрелеп караса, ике тау бер-берсе белән чәкәшә. Якынрак килсә, шаккатты: бу тауларны бер батыр шулай бер-берсенә бәреп чәкештереп утыра икән. Турай батыр моннан сораган: — Бу тауларны нигә болай чәкештерәсең? Теге егет әйткән: — Синең киләсеңне белдем дә, чакма чагып ут чыгарып, бутка пешермәкче булдым, — дигән. Бу батыр Тауказар атлы булган, ди. Ярый, болар хәзер ике иптәш булдылар, ди. Тагын киттеләр, ди, бара торгач, очраган, ди, боларга өченче батыр. Монысы ташны сыга да ыргыта, ди. Теге батыр әйтте, ди: — Сезнең киләсегезне белдем дә, бутка пешерермен дип, таштан май чыгарып маташам. Бу батыр Ташказар атлы булган, ди. Ярый, болар хәзер өч иптәш булдылар, ди. Тауказар белән Ташказар шулай ил-көн күрергә, бәхет эзләргә, чыкканнар икән. Киттеләр, ди, шулай өчәү иптәш булып. Көн китеп, төн китеп, кырлар үтеп, күлләр-дәрьялар кичеп, барып җиттеләр, ди, болар бер карурманга. Шундый калын, шундый караңгы, ди, гомердә дә бер кеше аяк басмаган. Бара торгач, күрәләр болар бер йорт. Эченә керсәләр, идән уртасында учак, учак янында казан, өй түрендә сәке, сәке өстендә табак, табак эчендә кашык. Бөтен дирбиясе бар, тик хуҗалары гына юк. Кышын да үзенең яшеллеген җуймый торган нарат агачы астында түмгәк сыман бер өй калкып тора. Беләсезме сез, аньң эчендә берничә йөз мең халык тора. Өйләренең ишекләрен алар көндезләрен ачык тоталар, ә төннәрен биклиләр, карак керүдән шикләнәләр, кичке салкын керүдән шүрлиләр. Төне буе чүп-чар җылысында җылынып яталар да, кояш елмаеп карауга, ишекләрен тагын тутырып ачалар. Кем кљчле тыћлау Бүген алар яңа өйгә күченү көнен шатланып бәйрәм итәләр. Кичә уздыралар, дусишләрен сыйлыйлар, тәмле-тәмле ашамлыклар ашыйлар, балдан татлы эчемлекләр эчәләр, ду килеп бииләр. Зур өстәл тирәли кунаклар тезелешеп утырганнар. Һәрбер кунакка үзе яраткан сый хәзерләнгән, өстәл өсте аллы-гөлле чәчәкләр белән бизәлгән. Чикерткә-кунакның кәефе бик килгән, аңа урынның менә дигәне тигән. Әнә, ничек ул озын мыекларын болгап утыра, күп тә үтми, оста җыры белән хуҗалар һем кунакларның күңелләрен тапмакчы була. Суалчан-оялчан да тик кенә утырмый, оста биюче төсле боргалана да сыргалана, хуҗалар һәм кунакларга ошарга тырышып кылана. Чебен дә канатларын кага, узенчә, бу күңел ачу кичәсен алкышлап кул чаба. Абдулла Алиш әкияте буенча Агач иясе-яфрак көясе дә кукраеп уты­ра, күп тә үтми, кичәдәгеләрнең карашын үзенә таба бора. Һәрберсе үзенең һәнәрен күрсәтә башлаган, ул да түзми, йонлач гәүдәсе белән өстәлгә менеп бии. Хуҗалар һәм кунакларның кәефе килсен дип, кичә күңелле үтсен дип, бертуктамый сикерә дә сикерә, кайбер кунакларның эчемлекләрен дә түгеп бетерә. Күбәләк-түгәрәк бу кичәгә бөтенләй чакырылмаган да булган, янган ут яктысын ерактан күргән дә тиз генә очкан да килгән. Әрсез кунак, канатларын җилпеп, җил туздыра, мәҗлестәгеләргә яраурак булсын өчен тырыша.

«Инде нишләрмен», — дип, баягы сузнө тагын кат-кат әйтеп, елый. Балалардан дәреснең темасы әйттерелде. Бара торгач, кырга барып чыга. Шушы мәктәп белән бөтен нәрсә икенче планга күчә. Бик авырта кулларым, дустым, җибәр, зинһар, җибәр; Шүрәлене рәнҗетүдән нәрсә бар сиңа, ни бар. Укытучыларны нәрсә эшләтеп, мәктәпкә акча эшләп була соң - подскажите, пажалысты. Урман эчен караңгылык басты. Бик матур бер айлы кичтә бу авылның бер Җегет Киткән урманга утынга, ялгызы бер ат җигеп. У нас ищут: Photoshop CC, File 2013, CorelDRAW Обновление драйверов Carambis Driver Updater бесплатно и проверено на.